Μπάμπιτς, Μίχαλι

(Michaly Babits, Σέκζαρντ 1883 – Βουδαπέστη 1941). Ούγγρος ποιητής και μυθιστοριογράφος. Άνθρωπος με βαθύτατη καλλιέργεια και μόρφωση, ανέλαβε, μαζί με τον Άντι, έναν μεγάλο αγώνα για την ανανέωση της ουγγρικής λογοτεχνίας. Από τους πρώτους τόμους των ποιημάτων του – Φύλλα από το στέμμα της Ίριδας (1909), Άρχοντα, ίσως να ‘ρθει και ο χειμώνας (1911) – μέχρι τα ποιήματα της ωριμότητάς του – Η κοιλάδα της ανησυχίας (1920) – ο Μ. διερευνά και βαθαίνει το μοναχικό, τραγικό και φιλοσοφικό όραμά του για την ύπαρξη. Η έκρηξη του A’ Παγκοσμίου πολέμου τον έκανε να βγει από την απομόνωση. Από το 1914 έως το 1918 μετέφρασε Δάντη, Σαίξπηρ και Καντ. Από τα μυθιστορήματά του, σημαντικότερα θεωρούνται Ο γιος του Βιργίλιου Τιμάρ (1922) και τα Τέκνα του θανάτου (1927).